Mn Services papierloos sinds 2003

Voorjaar 2010 bezocht ik een oude collega uit mijn AMEV-tijd, die intussen een belangrijke functie bij Mn Services bekleedt.
Allereerst gingen bij het betreden van het gebouw in Rijswijk mijn gedachten terug naar 1993, toen ik voor het eerst dat gebouw betrad om vanuit Cap Volmac mijn klus te doen. In 1993 namelijk introduceerde de politiek één van de bijstellingen voor een doorgeschoten sociale zekerheid , een wet die bekend werd als het wao-gat.
Ik herinner me, dat destijds de besturen van het toenmalige ASR (Administratie Sociale Regelingen) inzagen, dat er een grote kans lag om het gat te vullen, dat de overheid liet vallen. Als ik mij goed herinner waren toen zo' n 30.000 werkgevers met 300.000 werknemers verplicht verzekerd bij ASR voor hun pensioen en bepaalde sociale regelingen. (Zij waren conform de wetten Publiekrechterlijke Bedrijfsorganisatie en Wet Financiering Sociale Verzekeringen ingedeeld in de sectoren metaalnijverheid, garagebedrijf en installatiebedrijven.) Ik herinner me ook, hoe ik de term 'oplegging' leerde kennen. Dat is een periodieke inning, waarin ASR op basis van het aantal geregistreerde werknemers en op basis van de vigerende CAO de premies voor pensioenen en sociale regelingen inde bij de bedrijven, die in genoemde sectoren waren ingedeeld. Ook voor de 'wao-gat verzekering' van ASR moest er zo'n factuur komen. Het project met Cap als bouwer begon na de zomer en moest voor januari 1994 de eerste 'opleggingen' produceren. Intussen veranderde ASR de naam in Mn Services. Samen met een oude Aegon-directeur werkte ik toen aan de vorming van een nieuwe afdeling, MnS Verzekeringen, waarvoor we ongeveer 25 mensen wierven, het merendeel van buiten.
Voor mezelf concludeerde ik toen, dat zo´ n verzekering onnodig was: voor een gezonde kenniswerker is het risico van arbeidsongeschiktheid klein. Bovendien heb ik de fictie nooit begrepen, dat mensen zo hechten aan 70% van het laatstverdiende inkomen. Het was goed dat de overheid eindelijk de trend van de uitbreidende sociale voorzieningen keerde; ik meen dat er toentertijd een half miljoen mensen een WAO-uitkering genoten. Iedereen kende in zijn straat wel een voorbeeld van iemand, die op middelbare leeftijd al volop van het leven genoot op basis van een WAO-uitkering. Een werkelijk onbetaalbare regeling. Iemand die in 1993 op 30-jarige leeftijd zo'n uitkering had verworven zit er volgens mij tot zijn 65ste in, tot 2028 dus. En zal meewarig kijken naar al diegenen na hem, die met veel minder rechten genoegen moeten nemen. Hij heeft in de tussentijd alleen een aantal herkeuringen moeten passeren.

De ingrepen in de Sociale Verzekeringen sedert 1993 zijn een goede zaak geweest. In 1996 volgden ingrepen in de Ziektewet en de Algemene Nabestaandenwet. En het verplicht aan een bedrijfstak opleggen van verzekeringen, die het gat in de Sociale Zekerheid moesten invullen, is ook verdwenen. De aanbieders van die produkten moesten daarna werkelijk aan hun klanten verkopen, dat zij het produkt nodig hadden en daarnaast natuurlijk met een concurrerende premie komen.
Dat gold voor Mn Services en de vergelijkbare aanbieders als PVF, Achmea, ABP, Cordares e.d. Die tak van sport werd aardig opgeschud en de aanbieders gedwongen om te concurreren en om kwaliteit te bieden tegen lagere kosten.
Van mijn gastheer begreep ik, dat Mn Services het in dat geweld goed heeft gedaan.
Zo werden Vermogensbeheer en Administratie van PME (de 'grootmetaal') overgehaald van PVF.

En zoals de titel van dit stukje aangeeft, is bij Mn Services met visie geautomatiseerd op de uitvoerende afdelingen. De kern van het pensioensysteem is een eigen ontwikkeling, aangevuld met Coda en workflowsoftware. Het resultaat is, dat er sedert 2003 daar papierloos wordt gewerkt. Dat zullen niet veel bedrijven in administratieve sectoren als Financial Services, Sociale Zekerheid en Overheid kunnen zeggen!