Tuesday, January 29, 2008

Het verbeteren van processen (4)

Eerdere postings over dit onderwerp in deze weblog verschenen op 1 juli, 20 augustus en 13 oktober. Inspiratiebron voor deze artikelen was het seminar BPM2007 op 21 juni 2007.

‘Kiezen tussen Lean, Six Sigma, Theory of Constraints, of toch iets anders’.

In de middag van het seminar had ik gekozen voor een lezing waarin kwaliteitstheorieën op een rijtje werden gezet. Peter Matthijsen van BIZZdesign deed dat perfect en gaf een overzicht onder het motto ‘Kiezen tussen Lean, Six Sigma, Theory of Constraints, of toch iets anders’.
Zo eind jaren tachtig had ik me voor het laatst intensief in de theorieën verdiept en ik was benieuwd hoe die zich hebben ontwikkeld. Ik herinner me van toen Deming, Juran, Kaizen, TQM, JIT en ook al het opkomende Six Sigma. En dat we bij AMEV Verzekeringen een campagne Faalkosten bedrijfsbreed introduceerden. Volgens mij was het Juran die onderscheid maakte tussen kosten van Preventie, Controlekosten en Herstelkosten/Faalkosten. Ik zag dat terug in het begrip Lean, dat Peter Matthijsen uitlegde: Het bedrijf opvoeden met een aversie voor ‘waste’.

De Theory of Constraints sprak mij aan vanwege de focus die het in zich heeft. Namelijk op zoek gaan naar punten in het proces, waar voorraden zich ophopen. Want daar zit een bottleneck, die erom vraagt geëlimineerd te worden! (Tenzij je, zoals ik later eens las in het tijdschrift Procesmanagement, bewust dat punt inzet als een buffer en gecontroleerd rustpunt in je proces.) En ik vind het een aanpak, die mensen motiveert. Je tackelt immers een overduidelijk knelpunt in de produktie. Tenslotte biedt het de mogelijkheid om te scoren: Zowel management als medewerkers kunnen zien, dat het knelpunt wordt opgelost en dat de aanpak werkt.
Een persoon in de zaal legde iets uit over hun eigen aanpak. Gevraagd, welke filosofie van de voornoemde zij toepassen, antwoordde hij: “Van alles wat. En alles wat werkt.” Deze pragmatische aanpak zou mijzelf ook het meest aanspreken. Want een bepaalde filosofie mag nooit een doel zijn; het blijft een middel om bestaande bedrijfsproblemen op te lossen.

Ik begrijp, dat Six Sigma een sophisticated methode is, die intensief gebruik maakt van statistische metingen. Van destijds herinner ik mij nog, dat deze methode belangrijk was voor bijvoorbeeld halfgeleiderfabrikanten, omdat daar gestreefd wordt naar minder dan 1 fout op 1 miljoen (10 tot de macht 6) exemplaren. Vandaar de naam six sigma. De meeste organisaties die ik ken (in Financiële Dienstverlening, Overheid en Zorg) zijn nog lang niet toe aan dit ambitieniveau en deze meetnauwkeurigheid.
En met de statistische metingen zijn we weer terug bij de grondleggers van de kwaliteitscampagnes, Deming en Juran, die als statistici in de tweede wereldoorlog de grondleggers waren van procesverbetering gebaseerd op meetresultaten. Onlangs vond ik op Youtube filmmateriaal over de indrukwekkende man W. Edwards Deming en ik wil daar later in mijn weblog nog eens op terugkomen.

Tuesday, January 22, 2008

SUN, bedrijf met een authentiek ‘open’ missie

Ik vind SUN een bijzonder bedrijf. Het heeft zich altijd ‘open’ opgesteld. Managementguru Manfred Kets de Vries van Insead (opgeleid als psychiater) stelde ooit, dat een organisatie een slagschaduw is van de persoonlijkheid van de leider. Wellicht is de topman van Sun, Scott McNealy, zo’n man.
Al in de jaren negentig voorzag hij de groei van internet en maakte furore met de stelling ‘the network is the computer’, m.a.w. niet dat apparaatje op je bureau is de computer maar het hele wereldwijde netwerk dat je ermee bereikt. Hij ging zelfs zo ver, dat hij een netwerkcomputer uitbracht, een kaal apparaat dat niks anders deed dan via een browser naar internet gaan. Van dat apparaat hebben we nooit meer wat gehoord, omdat je uiteindelijk toch tegen steeds lagere prijzen zeer complete pc’s kon kopen.
Maar het getuigt wel van visie. Want als ik voor mezelf spreek, dan heb ik heden ten dage mijn belangrijkste applicaties en data op het internet en niet op mijn pc.
Daarentegen heeft Microsoft er jaren over gedaan om zich te realiseren, dat internet er echt toe deed. Aanvankelijk bagatelliseerden zij internet. (Toen ze overigens de koers wendden, wisten ze wel snel hun Internet Explorer ten koste van pionier Netscape tot marktleider te maken. Ook omdat ze heel slim zijn om via gedwongen koppelverkoop hun software op te dringen.)
Het was ook Sun dat de programmeertaal Java ontwierp, waarmee gemakkelijk internettoepassingen konden worden gebouwd. Door de open opstelling van Sun werd Java een marktstandaard. Deze opstelling is wezenlijk anders dan die van Microsoft, dat altijd krampachtig probeert om via proprietary software klanten vast te zetten (customer Lock in). Hoewel ik Microsoft bewonder om hun toewijding en doorzettingsvermogen, juich ik het toe, dat in toenemende mate een halt wordt toegeroepen aan hun praktijken, zoals recentelijk nog door de europese commissaris Mededinging, Nelie Kroes. Die praktijken vind ik namelijk gebaseerd op machtsuitoefening. (Een boven-onder relatie met partners en klanten in plaats van een relatie gebaseerd op respect en gelijkheid.)

Dan is het denken van Sun vele malen sympathieker. CEO Jonathan Schwartz werd geinterviewed voor Storage magazine van december 2007. Waarom zijn ze open en geven al hun software weg? Dat is niet uit filantropie, maar puur rationeel conform de volgende redenering:
Wij hebben 32000 mensen, waarvan de helft in sales en services. Daarvan hebben er 4000 daadwerkelijk contacten met klanten. Daarmee kun je niet de hele wereld afdekken!
Van de 4 divisies Software, Systems, Microelectronica en Diensten, is Software de grootste met als focus om de software gratis weg te geven aan ontwikkelaars, architecten en operators. Het gratis weggeven wordt vaak niet begrepen en dan maakt Schwartz de vergelijking met het weggeven van mobieltjes bij abonnementen of routers bij ADSL-abonnementen.

Hij ziet ook als realiteit, dat er twee doelgroepen zijn. Op de eerste plaats de youtubes van deze wereld. Zij zullen nooit software kopen, omdat dat niet nodig is. De houding van Sun is daarin anders dan die van de muziekindustrie. If you want to steal software, please steal ours. Terug naar youtube: Zij hadden binnen 12 maanden de meest succesvolle infrastructuur voor IP televisie ter wereld. Als je verzuimt om aan dergelijke bedrijven je technologie te geven, zal die technologie simpelweg niet worden gebruikt.
Er is echter een andere groep van bedrijven, die nooit iets zullen implementeren zónder een supportcontract. Voor telco’s bijvoorbeeld zijn de kosten van downtime veel hoger dan de uitgaven voor licenties. Voor sommige bedrijven is het werken zonder een supportcontract een overtreding van Sarbanes Oxley. Als jouw produkt zich dus in de markt heeft bewezen, kan je daar zonder meer attractieve supportcontracten afsluiten.
Overigens kunnen bedrijven uit de eerste doelgroep na de eerste groeifasen wel degelijk zich ontwikkelen tot een bedrijf, dat wél supportcontracten nodig heeft.

Sunday, January 6, 2008

Linuxworld in de Jaarbeurs te Utrecht

Eind oktober vond in de Utrechtse jaarbeurs de beurs Linuxworld plaats.
Zelf wilde ik mij oriënteren, omdat ik inschat dat Open Source software, en dus ook Linux, een steeds grotere rol gaan spelen. De kracht van Open Source vind ik, dat er een zeer krachtige internetcommunity achter zit. (Zie mijn posting van 4 april 2007, Michel Bauwens over peer-to-peer economics.)

Uiteindelijk waren er maar twee echte aanbieders van Linux, namelijk Novell en Red Hat, en voor de rest had zich een keur van aanbieders aangesloten voor network management, ‘virtuality’, databasemanagement en heel veel security.

De keynote was van John Dragoon een Novell executive.
Hij merkte op dat de bezoekers vooraan zaten; mij was het ook opgevallen. Volgens hem zitten ze in Amerika altijd achterin en naar mijn ervaring is dat in Nederland niet anders. Mijn verklaring is, dat er een heel gemotiveerd publiek was op deze beurs. Technisch geinteresseerde mensen, maar minder de nerds van vroeger, in grote getale enthousiast opgekomen, hoopgevende generatie, mensen die voor hun vak gaan. En Linux heeft natuurlijk ook het imago van idealisme, het vak vóór de commercie.
John Dragoon hield het bij wat algemene trends en de strategie waar Novell voor gaat. Zoals certificatie van bouwers. In ieder geval toonde hij door zijn aanwezigheid het commitment van Novell voor Linux.

Je kan zien dat er goed verdiend wordt door de leveranciers van netwerken, virtualisatie, security en systeemintegratie. De gasten werden vertroeteld. De verzorging aan de koffiebar door EMC2 bij voorbeeld was geweldig. Het leuke van het fysiek bezoeken van een beurs is, dat je niet alleen verhalen leest, maar ook de cultuur van de aanbieder kan proeven.
We stopten bij de stand van Kahuna. Ik herinnerde mij de naam, omdat ik ooit een aansprekend interview had gelezen met de oprichter ervan. Je ziet dus een stand vol enthousiaste mensen inclusief de grote baas zelf, druk in gesprek met klanten. De bezieling straalt ervan af. Even verderop passeerden we de stand van een niet nader te noemen mondiale leider op de softwaremarkt. Daar zat tussen drie kale muren een Engelse dame achter een tafeltje met een fantasieloos folderrek naast zich. Zij was waarschijnlijk door het Europese hoofdkwartier hierheen gestuurd. Sneu voor deze frontsoldate, dat ze door haar organisatie op zo’n goedkope, liefdeloze wijze daar wordt gedropt. Maar de verantwoordelijke executive in London zal waarschijnlijk ‘smileys’ rapporteren aan het hoofdkantoor in New York voor de aspecten Aanwezigheid op beurzen en Lage kosten.
Nog even terug naar Kahuna: Ik had in de welverzorgde stand boekjes meegenomen over Security Information Management, Log management en Regulatory Compliance ter lezing in de kerstvakantie. Dat heb ik inmiddels gedaan. De boekjes zijn van ArcSight, waarschijnlijk een partner van Kahuna, maar lezenswaardig als je geinteresseerd bent in risk management en compliance. Zie www. Arcsight.com.

Verder bezocht ik een lezing van xs4all security specialist Scott A McIntyre, goede spreker, dikke bebaarde jongen op grote gymschoenen.
Hij is security officer voor xs4all en KPN. Ik vind het t.a.v. security altijd moeilijk om te bepalen hoe groot het werkelijke probleem is. Pas las ik een goed advies: Laat je adviseren door iemand die je kan vertrouwen en die risico’s echt concreet maakt. Lijkt ook weer zo’n open deur, maar t.a.v. dit onderwerp voor mij een zeer relevant criterium. Scott deed in ieder geval twee uitspraken die citatie verdienen:
= Steeds meer mensen komen op het internet en doen daar zaken. Anderzijds is er altijd een groep criminelen, die zoekt naar mogelijkheden om hun slag te slaan. “Bad guys see the money is where the people are.”
= De grootste gaten in de bescherming ontstaan vaak door onwetendheid, gemakzucht etc. van mensen. De ”meatware” is de zwakke plek.

Hij vertelde als anekdote hoe hij onlangs in de wachtkamer op een vliegveld met zijn notebook toegang had tot 9 andere apparaten in die wachtkamer. En gaf voorbeelden van pikante sms- of mailuitwisselingen van andere passagiers.
Hij beweerde, dat hij ook in de zaal, waar ik op dat moment zat, apparaten waarnam, die ‘open’ stonden voor hem. Ik heb ijlings mijn nieuwe mobieltje uit mijn zak gehaald om de optie Bluetooth om te zetten naar ‘uitgeschakeld’. Misschien dat Scott blufte, maar hij had gelijk dat ik in ieder geval geen benul had van het feit, dat door bluetooth mijn apparaatje ‘open’ stond voor communicatie. En ik ben het met hem eens, dat onbekendheid met beveiligingsrisico’s wijd verbreid is.