Tuesday, April 23, 2013

Over softwarehuizen

Een oude Cap Gemini theoreticus (Rijsenbrij) schrijft op LinkedIn oktober 2012, dat softwarehuizen niet willen investeren. En dat daarom in systeemonwikkeling alles maar fout blijft gaan. Hierbij een quote van zijn verhalen, gevolgd door een reactie daarop en mijn eigen ervaring daarin.
http://www.blogit.nl/de-opkomst-en-ondergang-van-softwarehuizen
QUOTE
Veel softwarehuizen noemen zich tegenwoordig informaticabureaus, klinkt chiquer. Op zoek naar omzetvergroting en klantenbinding zijn zij tevens consultancywerkzaamheden gaan verrichten. Dat zogenaamde meedenken is vaak een teken dat er niet concurrerend software kan worden geleverd. In feite probeert het softwarehuis dat te compenseren met iets dat de klant niet echt nodig heeft, althans niet van een softwarehuis. Sommige softwarehuizen maken het zo ‘knus’ dat ze spreken over een gezamenlijke businessomgeving. Het is tegenwoordig modern om alles samen te doen. Van vroeger herinner ik mij nog de melodieuze mantra: ‘De NMB denkt met u mee’. Bij een bank leek dat wellicht nuttig, maar bij een softwarehuis zou ik zeggen: ‘laat maar zien wat je echt kunt en meedenken op mijn kosten stel ik niet echt op prijs’. Veel grote softwarehuizen lijken op dinosaurussen die door te veel managementlagen en te veel stafafdelingen, niet meer lenig genoeg zijn om moderne ondernemingen adequaat te dienen op IT-gebied. In een slanke onderneming heb je maar een zeer beperkt aantal businessconsultants, architecten en projectleider(s) nodig om de IT te regelen, de rest kan worden geoutsourced. Dat geldt in feite ook voor softwarehuizen. Er is nog steeds een structureel tekort aan vakbekwame IT’ers, daar helpt geen enkele offshoring iets aan. Het feit dat IT een zeer moeilijk vak is, waarvoor niet iedereen in de wieg is gelegd, wordt helaas nog steeds niet onderkend. In feite heeft de wereld nog steeds behoefte aan vakbekwame IT’ers, niet aan softwarehuizen. IT’ers kunnen zich tegenwoordig zelf aanbieden via websites tegen tarieven die interessanter zijn voor klanten en waarvan zij zelf veel meer kunnen overhouden. Kunnen softwarehuizen zich nog op tijd heruitvinden? Ik ben bang dat het voor de meeste softwarehuizen al te laat is. In de vette jaren vonden zij het zonde van hun geld om zich te professionaliseren; nu in de magere jaren hebben zij het geld niet meer om volwassen te worden.
UNQUOTE
Tolido reageert als vertegenwoordiger van Cap Gemini en stelt o.a., dat klanten ook niet bereid zijn om te investeren in een theoretisch verantwoorde benadering met grote investering in architectuur, maar dat klanten vooral bezig zijn om de tarieven van de leveranciers maximaal uit te knijpen. Inderdaad vind ik Rijsenbrij ook het prototype van de studeerkamergeleerde, de architect die los van de hectiek en dynamiek van business en economie zijn plaatjes tekent. Maar ik ben het met hem eens, dat softwarehuizen vooral geld willen verdienen en dat de echte vakmensen ondersneeuwen onder commercianten, die meer geinteresseerd zijn in omzet dan in goede oplossingen voor de klant. Althans heb ik dat in mijn 9 jaar bij Cap Gemini en rechtsvoorgangers zo ervaren. In een softwarehuis is er een balans tussen de naar binnen gerichte mensen, die de interne hierarchie organiseren en die klanten kunnen beschouwen als melkkoe, en de vakmensen, die buiten spelen en vol overgave proberen om ICT en bedrijfsvoering bij klanten te verbeteren. Die balans is noodzakelijk, maar als de macht doorslaat naar de eerste groep gaat de klant dat merken en afscheid nemen, zeker in een markt waar andere leveranciers en kwalitatief hoogstaande zzp' ers goed werk leveren bij de klant.