AI-uitje 2009

De vele vrijwilligers die voor het Actuarieel Instituut bijdragen leveren worden elk jaar uitgenodigd voor het ‘AI-uitje’. (Zie bijvoorbeeld ook mijn posting van 7-10-2007.)
Nu AI na 12 jaar verblijf in Woerden de nieuwe thuisbasis heeft gevonden op het Utrechtse Papendorp, was een puzzeltocht door Utrecht een mooie gelegenheid om nader kennis te maken met de stad.
18 juni 2009 verzamelden zich de deelnemers in een café-restaurant aan de voet van de Dom.
Altijd leerzaam zo’n puzzeltocht, ook als je meent dat je een stad al aardig kent omdat je er jarenlang gewoond hebt. Op je gemak een stad doorkruisen (‘slow travel’) geeft altijd weer nieuwe gezichtspunten.
Kan het zo zijn, dat men tegenwoordig de plaatsbepaling niet meer doet door middel van straatnamen, maar via namen van café’s? Ik werd om mijn puzzelgroep te vinden door de organisatie verwezen naar ‘Zussen’ en andere café’s, die 35 jaar geleden nog niet bestonden. De straatnamen wisten ze niet. Waar plaatsaanduidingen als Janskerkhof, Oude Gracht en Mariaplaats mijns inziens meer voor de hand zouden liggen!

Er waren ongeveer 60 deelnemers; de meesten zijn docenten van de AI-opleidingen. Zelf ben ik al 12 jaar van de partij en wat mij steeds weer opvalt is de jeugdige leeftijd van de docenten en de regelmatige verandering in het bestand. Een teken van vitaliteit. Dit jaar speelden we een spel dat werd gedreven door sms-jes en videoboodschappen. En het is opvallend, hoe gemakkelijk de nieuwe generatie de I-phone trekt, googelt en vindt. Dat is een duidelijke verandering vergeleken met vroeger. We kwamen bijvoorbeeld langs een oude watertoren, die is omgebouwd tot museum. Daar kregen we een envelop met aanwijzingen, maar eerst moest de naam van een oud pand op de Oude Gracht worden genoemd. De aanname is natuurlijk, dat de groep op zoek gaat naar dat pand om de naam van de gevel af te lezen. Niet bij ons echter, want één van de whizkids had al via zijn I-phone fotoos van dit pand gevonden en zodanig uitvergroot, dat de naam op de gevel leesbaar was. De receptionisten van de watertoren stonden paf en overhandigden aarzelend de door ons begeerde envelop…..

Een ander kenmerk van de groep verandert niet: Vergeleken met andere beroepsgroepen blijven actuarissen vrije vogels, die primair voldoening halen uit hun professie. Geld en status zijn veel onbelangrijker dan bijvoorbeeld voor bedrijfskundigen, economen en ICT’ers.
Het straalt ervan af, als je naar bijgaande foto kijkt! Daar zag ik te midden van de vele nieuwe en onbekende gezichten opeens een welkomstcomité van oude bekenden. (Klik door naar de foto!)

Behalve dat actuarissen vrije vogels zijn, hebben ze ook nog andere kenmerken. Daarover schreef ik 26 juni j.l. op mijn weblog onder de titel “Actuarissen als kritische waarschuwers”. Die posting sloeg aan en werd door het Actuarieel Instituut op de website van AG&AI geplaatst. De teller op mijn blog
begon de weken daarna flink door te tikken met het aantal gemeten bezoekers. Leuk. Maar de kern daarvan was, dat bovengenoemde vrije vogels dus in staat zijn om heel onafhankelijk en kritisch te blijven kijken, zonder dat ze overigens de neiging voelen om hun kritiek krachtig en aanhoudend naar voren te brengen. Want voor hen moet het op de eerste plaats gemoedelijk en gezellig blijven. En door die eigenschap zijn in ieder geval de bedrijfsuitjes altijd heel geslaagd en gezellig.