Sociale netwerken, een negatieve kanttekening

Eerder schreef ik enthousiaste postings over sociale netwerken en met name mijn eigen positieve beoordeling van LinkedIn. (Zie postings van 7 mei en 7 juli 2007).

Maar onlangs las ik de Franse krant Le Figaro van 13 juli 2009 een artikel getiteld: “Mon salon a été saccagé à cause de Facebook”. Hetgeen ongeveer wil zeggen, dat iemand zijn huis geplunderd en verwoest zag worden, hetgeen werd veroorzaakt door Facebook, een van de grootste sociale netwerken van het internet. De Figaro legt het uit: Jongeren gebruiken sociale netwerken vaak heel naïef en realiseren zich niet, hoeveel privégegevens zij gemakkelijk vrij geven. Zij lanceren bijvoorbeeld uitnodigingen voor feestjes via Facebook en worden dan geconfronteerd met raddraaiers, die in georganiseerd verband naar het feestje toekomen om voor hun plezier het huis bijna te verwoesten. “Cela s’appelle une opération ‘Pélican’ et peut ravager un appartement en quelques minutes”. Vertaald : Dit heet een operatie Pelikaan en kan een appartement binnen enkele minuten verwoesten. Dat zal je toch maar gebeuren!

Jongeren realiseren zich niet, dat zij zich via hun profiel op Facebook niet alleen tot hun vrienden richten. Bij sociale netwerken heb je als ‘vrienden’ veel meer personen geaccepteerd dan degenen, die je in intieme kring als ‘vriend’ beschouwt. Zelf ben ik bij LinkedIn ietwat kritischer geworden met het accepteren van uitnodigingen nadat ik de 80 connecties was gepasseerd. Hoewel ik inmiddels de 200 connecties gepasseerd ben, blijf ik een aantal criteria hanteren. Want kwantiteit van aantal connecties blijft een gevaarlijk kengetal. Aan de ene kant vergroot het de kans, dat je zinvolle informatie uitwisselt met aangesloten professionals, maar aan de andere kant kunnen er personen in je sociale netwerk zitten, die je onvoldoende kent (wederzijds) en waar je geen enkele vertrouwensrelatie mee hebt. Die voor- en nadelen moet je afwegen.

Wat is de les? Op zeker moment heb je een groot sociaal netwerk via internet. Daarin zitten dus personen, met wie je allerlei gradaties van vertrouwensrelatie hebt. Dat varieert van een diepgaande vertrouwensrelatie tot een vertrouwensrelatie van nul of nog slechter…. Daaraan moet je consequenties verbinden voor de mate waarin je het netwerk toegang geeft tot jouw persoonlijke gegevens.

In het aangehaalde artikel in de Figaro wordt benadrukt, dat m.n. jongeren zich niet realiseren, dat een stukje schrijven in de intimiteit van je studeerkamer niet inhoudt, dat deze informatie in intieme kring wordt gedeeld. Want Internet wil zeggen, dat potentiëel de hele wereld jouw stukje onder ogen krijgt. In het verhaal van de raddraaiers, die appartementen verwoesten is de kritische informatie het adresgegeven. Een jongere vertelt, dat hij nu via Facebook zijn feestje meldt zonder zijn adres te noemen. Je echte vrienden kennen dat adres namelijk, maar andere ‘vrienden’, die erover lezen, weten dus niet waar ze moeten zijn voor hun overval.

Echter, na het maken van deze kritische kanttekening, blijk ik per slot van rekening zeer tevreden over de mogelijkheden, die LinkedIn mij geboden heeft. Heel veel waardevolle relaties uit vroegere professionele samenwerkingsverbanden blijf je behouden. Het is interessant om de wederwaardigheden van deze oude vrienden en collega’s te volgen en soms kunnen er verrassende contacten uit voortkomen.