Wednesday, May 28, 2008

Amsterdams Genootschap van Informatiemanagers op bezoek bij de Politie

Het AGIM, alumniclub van de postdoctorale UvA-opleiding, was op 27 maart 2008 bij het KLPD (Korps Landelijke Politiediensten). Deze diensten achten het belang van informatiemanagement hoog en de genoemde postdoctorale opleiding is dan ook door diverse (groepen) medewerkers van de Politie doorlopen. Heden waren zij in Driebergen gastheer van het AGIM.

De Dienst Nationale Recherche van KPLD werkt organisatieoverstijgend en is gevormd na de IRT affaire. Meer coördinatie was nodig. Vóór die tijd kon het gebeuren dat 3 verschillende kernteams werkten aan een zaak, bijvoorbeeld vanuit de invalshoeken Schiphol, Drugs en Suriname. De nadelen daarvan kan men bedenken.

De bijeenkomst op 27 maart kende twee thema’s:
- VIA: Veiligheidsverbetering door Information Awareness;
- Bestrijding van Zware Georganiseerde Criminaliteit en Terrorisme.
Er waren 23 AGIM-leden aanwezig bij deze bijeenkomst.

Onlangs was in het nieuws, dat overheidsorganisaties moeten oppassen, dat professionals niet in hun persoonlijke uitingen op het Web confidentiële informatie prijsgeven. Het ging in dat geval om uitingen in sociale netwerken zoals LinkedIn. Professionals etaleerden zichzelf daar met de ervaringen die ze hadden opgedaan bij nationale veiligheidsdiensten. Onvoorstelbaar naïef mijns inziens, maar ik zal mij in dit verhaal in ieder geval beperken tot opmerkelijke aspecten van de professionele intervisie op deze AGIM-bijeenkomst zonder teveel op de inhoud in te gaan. Hoewel ik er van uit ga, dat de gastheren in hun presentaties ook hebben bedacht, hoever ze moeten gaan met hun informatieverstrekking.

Eén presentatie ging over de zogenaamde CT Infobox.
Dit is de naam van een organisatorische eenheid waarin medewerkers van 6 diensten fysiek bij elkaar zijn gebracht, waarbij ieder toegang heeft tot zijn eigen systemen. De diensten zijn AIVD, KPLD, IND, MIVD, FIOD en OM. Dat zijn de bekende, grote toezichtsapparaten, maar die wel elk met een bepaalde invalshoek naar de wereld kijken. En elke dienst heeft wellicht een stukje van de puzzel, waarmee individuen of organisaties kunnen worden opgespoord, die nadere aandacht behoeven.
In deze Infobox werken ongeveer 30 fte centraal met 60 bestanden; noem het maar een soort human interface, consolidatie van systemen via handmatige interventies. Vanuit de optiek van informatiemanagement vind ik het frappant, dat het voor 90% een organisatie-vraagstuk is. Verstandig ook om dat in eerste instantie met de vindingrijkheid van mensen op te lossen, in plaats van te proberen om over deze diensten heen één megasysteem te ontwerpen.
Het is mede een organisatie-vraagstuk, omdat de samenwerking (of tegenwerking) van 6 grote diensten (koninkrijken) aan de orde komt. Waarin bijvoorbeeld terecht de kwestie opkomt van het eigenaarschap van deze zeer kritische gegevens. Als door het onvoorzichtige gebruik van gegevens het onderzoek van organisatie X wordt gefrustreerd, zullen ze voorzichtiger worden met de samenwerking.

Een tweede presentatie ging over het herkennen van patronen en het ontwikkelen van modellen. Kennis op deze terreinen is van wezenlijk belang. De spreker merkte op: ‘zonder kennis verzuip je in de informatie’.

In modellen worden de processen van criminele organisaties gemodelleerd. Het zijn immers gewoon bedrijven met activiteiten, die deels lijken op wat er in de bovenwereld gebeurt, maar deels ook niet. Kennis daarvan moet ontwikkeld worden.
De spreker had o.a. casino’s en ziekenhuizen bezocht om inspiratie op te doen voor zijn modellen. Hij hecht groot belang aan modellen en legde twee opmerkelijke stellingen neer:
- Modellen stimuleren, binden en katalyseren netwerken. De experts binnen organisaties worden daardoor geholpen om hun gezamenlijke kennis op effectieve wijze bij elkaar te brengen.
- Je moet appelleren aan emotie en passie om de gewenste experts in je netwerk te krijgen. Hij legde toepasselijk een link naar het succes van sociale netwerken waar gelijkgestemden elkaar vinden en samen tot iets komen.

Even een zijstapje: In dit voorjaar was er stevig strijd tussen de minister van Binnenlandse
Zaken (Ter Horst) en de politiebonden. Het ging om salarisverhoging en het kwam zelfs tot werkstaking. Niet geheel toevallig kwamen daarna op televisie de berichten, dat vele jongeren van niveau Universiteit/HBO kiezen voor de politie omdat ze maatschappelijk relevant bezig willen zijn. Een hele andere motivator dus dan ‘geld’. Inderdaad ken ik zelf ook niemand, die om deze reden het automatiseringsvak verliet om als politievrouw haar werk zin te geven.
Als deze trend inderdaad sterk is, dan is dat belangrijk voor de Politie, want de bovenbeschreven initiatieven om als politieapparaat kennisintensief aan preventie en opsporing te doen kunnen niet worden doorgevoerd zonder instroom van niveau Universiteit/HBO. Einde zijstapje.

Ruim een jaar geleden was ik al eens geimponeerd door een presentatie bij Amsterdam Amstelland, ook met AGIM.
Agenten konden via een handheld in diverse systemen van het korps komen, varierende van hele oude mainframeschermpjes tot de nieuwste applicaties. Ze waren erin geslaagd om daar een schil over heen te leggen, die ondanks de verschillende techniek van de diverse applicaties, toegang verleent tot de “content”. Bijvoorbeeld als je aan de hand van een auto-kenteken wilt weten welke info in alle systemen beschikbaar is. Met het verrassende voorbeeld, dat na een eenvoudige verkeerscontrole het kenteken ook genoteerd bleek bij een hele andere zware zaak waarvan de oplossing muurvast zat.

Kortom voor wat ik er van zie, petje af voor het informatiemanagement bij de Politie.