Soester Duinen en schadeactuariaat

28 oktober 2013 was er een jubileumbijeenkomst van de sectie Astin van het Actuarieel Instituut. Volgens mij betekent de afkorting oorspronkelijk Actuarial Studies in Nonlife Insurance. Ooit was actuariaat voorbehouden aan levenverzekeraars, maar dat is allang niet meer zo. Vandaag wordt het 50-jarig jubileum gevierd van deze sectie.

De voorzitter beschrijft een trend van Demandbased pricing naar Riskbased pricing van schadeverzekeringen. En om dat te kunnen doen moet je natuurlijk wel flink rekenen. En dat doen actuarissen. Het bedrijf met de meeste data en dat daar ook nog het beste mee kan werken, wordt de winnaar. Het rekenwerk is ook de basis voor retentiemanagement, de winstgevende klanten vasthouden.

Henk Kriek vertelde uitgebreid over de historie van Astin. In zijn relaas zie je het belang van schadeactuariaat in de loop der jaren groeien.

Daarna volgden twee sprekers, die in opdracht van het Verbond van Verzekeraars onderzoek deden. Zij stelden een Definitie van schadevrije jaren voor. Vroeger werden daarvoor blijkbaar teveel verschillende begrippen gehanteerd, hetgeen consistentie en vergelijkbaarheid natuurlijk verstoort. Zij opperen, dat hun begrippen ook kunnen worden toegepast in andere verbanden dan autoverzekering. Wat bijvoorbeeld te denken van een bonus voor gezond eten en leven?

Het derde verhaal werd gehouden door consultant Ricardo Plan en een universiteitsmedewerker, Katrien Antonio. Dat ging mij boven de pet. Niet de oude driehoeken, maar een benadering met veel computerkracht. Ik begrijp, dat je door enorme computerkracht minder hoeft te benaderen, maar gewoon alle beschikbare gevallen meerekent. Zij rekenen aan IBNR, RBNS, RBNR en Microlevel loss reserve.

Ik kreeg de indruk, dat het Levenactuariaat is uitgekauwd. De vraag is steeds meer naar Riskmanagement. Volgens mij is daarvoor ook een grote affiniteit met de business nodig. Het is de uitdaging om die mee te kunnen brengen.