Vier jaar blogger!

In april 2007 begon ik te schrijven aan deze weblog. Vier jaar geleden dus en een moment om even bij stil te staan. (Ik heb al eens eerder geëvalueerd bij gelegenheid van mijn 100ste blogposting. Dat was op 15 maart 2010.)

Toen ik in april 2007 begon, heb ik mezelf een aantal vragen gesteld en ook wat onderzoek gedaan op het net naar de beweegredenen van bloggers.
Waarom wil je het? Weet je zeker, dat je dit voor een langere periode wilt doen? Voor wie doe je het? Ik heb me zelfs nog afgevraagd, of ik in het Nederlands of in het Engels zou schrijven.

De antwoorden waartoe ik kwam, blijken nu na vier jaren nog altijd de juiste antwoorden te zijn geweest:
=Je moet het doen voor jezelf. (Als anderen het lezen, is dat een leuke bijkomstigheid.)
=De onderwerpen zouden gaan over ervaringen in mijn professionele praktijk en ervaringen, die daar dicht tegenaan liggen. Het gaat dus altijd over ICT-ontwikkelingen in bedrijven en instellingen, organisatieveranderingen in bedrijven en instellingen, ontwikkelingen in de ICT-branche. Die gebeurtenissen interesseren mij en dat vormt de basis voor de continuiteit van deze weblog.
=Je moet het leuk vinden om te schrijven.
=Ik beschouw de blog als een ideaal middel om je ervaringen uit te werken en duidelijk onder woorden te brengen. (Bijvoorbeeld je waarnemingen en je aantekeningen van seminars, beursbezoek, klantbezoek etc op een nette manier uit te werken.)

Een blogger van het eerste uur schrijft op internet, dat blogs een 'channel for self-expression' zijn. Dat is volgens mij de clou, want als je het niet voor jezelf en vanuit jezelf doet, dan is het niet vol te houden om altijd maar weer stukjes te componeren voor je weblog.
Een andere blogger heeft zich er lang aan geërgerd, dat zijn weblog geen focus had. Hij schreef over alles wat hem op zeker moment boeide. Tenslotte heeft hij dat geaccepteerd en schrijft: 'This blog is me!' En een andere blogger reageert daarop door te schrijven, waarom ze zelf zo'n moeite heeft om haar blog te updaten: De blog dient om haar kunst te verkopen en blijft daarom voor haar een 'moetje'.

De keuze van Blogger van Google als blogtool is een goede geweest. Laagdrempelig kan je daar een professionele weblog uitbouwen.
Al vrij snel heb ik Statcounter geïnstalleerd als een teller om het bezoek bij te houden. Het is interessant om die statistieken te volgen. Vooral in de eerste jaren heb ik een paar keer een lijstje relaties van mijn LinkedIn connecties geïnformeerd over een bepaalde posting en je zag dan gedurende een tijd het bezoek omhoog schieten.
Op dit moment staat de teller van Statcounter op 4469 pageloads, 3033 visitors en 393 returning visitors. Het aantal visitors geeft aan, dat sedert april 2007 de weblog ruim 3000 keer bezocht is. De eerste pagina toont de laatste 3 postings; als iemand meerdere pages bekijkt, heeft hij dus uit interesse doorgeklikt naar vroegere postings. De returning visitors worden door Statcounter herkent als bezoekers, die al eerder op de weblog zijn geweest. Als criterium daarvoor hanteert Statcounter volgens mij het IP-adres. Als ik geen speciale actie onderneem om kennissen via LinkedIn bijvoorbeeld te attenderen, schommelt het aantal bezoekers per dag tussen de 1 en de 4.
Het gebeurde éénmaal, dat het bezoek een langere periode sterk verhoogd was; later begreep ik, dat de directeur van het Actuarieel Instituut (door mij geattendeerd op een posting over actuarissen) de link op de website van het AI had gezet!
Verder heb ik een administratie ingericht, waarin alle voorbije postings worden gearchiveerd en waarin de postings zitten die nog in bewerking zijn voor toekomstige publicatie. Tegenwoordig heb ik meestal zo'n 15 teksten in bewerking en in onderzoek; bij een publicatiefrequentie van 3 per maand betekent dat voor 5 maanden kopij.

Mensen reageren nooit direct op een posting. Wél hoor je soms bij een ontmoeting, dat ze af en toe op de weblog kijken en het leuk vinden te lezen, wat je hebt geschreven.
Hoewel ik mijn verslagen op de weblog zie als een verwerking en vastlegging van ervaringen en lessen, is het zelden nodig op mijn weblog daarop na te slaan. Als je namelijk een tijdje intensief bezig bent geweest met het produceren van een tekst (schrijven, controleren, verbeteren, herlezen), dan heb je het onderwerp ook echt in je hoofd zitten, om niet meer te vergeten.

Vooral tijdens vakanties vind ik de rust om de vele drafts die ik heb liggen uit te werken tot definitieve teksten. En daarbij nog via internet wat extra research te doen. Tot het najaar van 2011 ligt er nog kopij, dus voorlopig gaan we nog even door.....