Op 9 october 2008 heb ik geschreven over ‘spelletjes spelen’, omdat ik gefascineerd was door de snelle ontwikkeling van games. Het is een ontwikkeling, die weliswaar is mogelijk gemaakt door de modernste technologie (krachtige computers en geavanceerde programmatuur), maar die vooral wordt gedreven door creatieve geesten.
In december mocht ik een aantal personen beluisteren op het congres van Electronic Commerce Platform (posting van 6-1-2009), die grote ervaring en know-how op het terrein van serious gaming hebben. Deze personen hadden als achtergrond de kunsten en de psychologie. Zij bewijzen weer, dat de toepassing van ICT de grootste vlucht neemt, als de regie in handen is van de relevante vakprofessionals en niet in handen van ICT-deskundigen.
Daar sprak Pamela Kato. Senior Research Scientist Gaming op het Utrechts Medisch Centrum. Zij is een psychologe, die zich in California bezighield met de zorg om jeugdige kankerpatiëntjes. Het probleem was, dat kinderen weinig gemotiveerd zijn om consequent de medicatie te volgen. Zij ervoeren de negatieve gevolgen van deze medicatie zoals haaruitval en misselijkheid en verloren uit het oog, dat consequente medicatie noodzakelijk is om de kanker succesvol te bestrijden. Onder leiding van Kato werd gewerkt aan games, waarin inzichtelijk wordt gemaakt, hoe medicijnen de kankercellen effectief bestrijden en hoe onderbrekingen in de medicatie deze cellen de kans geven om weer de kop op te steken. In de games zie je hoe de geneesmiddelen (in de gedaante van ridderlijke strijders) de bloedvaten en weefsels doorkruisen en de strijd aangaan met de kankercellen. Bij onderbreking van de medicatie verliezen ze energie en slagen er niet in de vluchtende kankercellen in te sluiten en af te schieten. Het kind speelt in de game de strijder, die met een soort lasergun door het lichaam beweegt op zoek naar kankercellen om die te vernietigen.
Voor mij een eye-opener, dat games zo’n belangrijke bijdrage kunnen geven aan een medische behandeling.
Verder sprak Jeroen van Mastrigt van de Hogeschool voor de Kunsten (HKU), researchgroep Game- & Interaction Design.
Hij is verantwoordelijk voor de opzet van bachelor- en master-opleidingen voor Game Design & Development.
Hij stapte met zijn superdunne Apple notebook naar voren en gaf een wervelende presentatie. Heel wat anders dan we gewend zijn van de gemiddelde IT’er. Die presenteert namelijk hetzij zeer inhoudelijk, hetzij zeer commercieel, waar Jeroen vooral ludiek en gepassioneerd presenteerde. Zoals ik eerder opmerkte, worden bepaalde toepassingen pas goed, als ze worden getrokken door de juiste beroepsgroep en niet door de ICT-professie. Hij benadrukte, dat men bij het ontwerp van serious games moet oppassen, niet door te schieten naar ‘serious’ en dat een game op de eerste plaats ‘fun’ moet zijn.
Op virtueel platform vond ik een interessant visie-statement van Jeroen.
Hij schrijft daar o.a.
“” technische- en creatieve innovatie ontwikkelt tot een fenomeen met enorm cultureel en economisch potentieel. De tekenen dat dit potentieel op dit moment ook daadwerkelijk waar gemaakt wordt zijn overduidelijk:
- De game-industrie kent enorme omzetten en winsten en is uitgegroeid tot een wezenlijk en innovatief onderdeel van de mondiale media-industrie.
- De game industrie wordt door andere creatieve en technologische sectoren herkend als belangrijke accelerator op het gebied van technologische ontwikkeling.
- Videogames vormen een steeds belangrijker onderdeel van de vrijetijdsbesteding van jonge mensen en de jongerencultuur.
- De creatieve mogelijkheden van computersimulaties gaan beduidend verder dan die van traditionele hypermedia en worden inmiddels omarmd door veel jonge kunstenaars en creatieve bedrijven.
“”””
Behalve, dat ik drie keer de letter ‘d‘ en ‘t’ in werkwoordsvervoegingen heb gewijzigd, heb ik niets toe te voegen aan deze krachtige statement.
Overigens probeer ik mij ertoe te zetten om ook zelf kennis te maken met games. Al een tijdje heb ik een aanbod liggen van World of Warcraft om twee weken gratis te spelen. Maar door tijdgebrek en andere interessen komt het er niet van. Onlangs was ik in Frankrijk en twee jongens van 14 en 11 jaar wisten direct wat World of Warcraft was en gaven mij zelfs het adres waar een Europese (en gratis) variant kan worden gedownload: Flyff. Toch maar weer op mijn To Do lijstje gezet.
Wednesday, February 25, 2009
Wednesday, February 11, 2009
Pakketsoftware in Verzekeringsland
Onlangs bezocht ik een vriend en collega uit mijn Amev-tijd (20 jaar geleden) en deze is sinds ruim een jaar directeur van De Europeesche. Deze verzekeraar is nu als onderdeel van ASR eigendom van minister Bos en persoonlijk vind ik het een zegen, dat ASR is vrijgemaakt van de Belgische heerschappij via Fortis. ASR is in essentie een verzekeraar, die sterk geworteld is in vakmanschap, en zou wellicht in het oppervlakkige, megalomane denken van de Fortistop zijn meegesleurd in een negatieve spiraal.
Gerard had al eens gereageerd op een posting (28 mei 2007) waarin ik een vergelijking maakte tussen twee bedrijven, waar polis-systemen en andere systemen na een fusie geconsolideerd werden.
Eén van de mogelijkheden is om bestaande systemen van fusiepartners als doelsystemen te kiezen en de portefeuilles van de fusiepartners daarnaar te converteren.
Bij de integratie van Amev en Stad Rotterdam 5 jaar geleden is uiteindelijk (na een mislukte nieuwbouwpoging) ervoor gekozen om alle posten te converteren naar de schadeverzekerings-systemen van Amev. Echter deze systemen waren niet meer de jongste en het verraste mij niet, dat er momenteel een vernieuwingsslag gaande is, waarbij de portefeuille zal worden geadministreerd in een nieuw systeem. En dat nieuwe systeem is een pakketoplossing: Ebao Tech, een chinees pakket!
De verrassing vond ik niet zozeer, dat ASR wil vernieuwen naar een nieuw platform en ook niet dat het daarbij gaat om een pakketoplossing. Maar wel verrassend, voor mij althans, is dat er sprake is van een chinees pakket.
Algemeen bekend is, dat India al jaren een indrukwekkende capaciteit heeft op het gebied van systeembouw en dat er grote scharen zeer bekwame systeembouwers zijn. Die naam heeft China nog niet. Maar aan de andere kant is het wel zo, dat in Amerika een groot deel van de import van brains vanuit China komt en dat dit land vele briljante wetenschappers levert. Ik vraag me af, waar ze hun kennis van de verzekeringsmarkt vandaan halen, want qua verzekeringen was het volgens mij nog steeds een ontwikkelingsland.
Ik heb een bepaalde associatie met softwarepakketten voor de verzekeringsmarkt. Die associatie wordt verwoord in een spreuk, die in mijn Utrechtse studententijd werd gehanteerd door mijn hospes: “Veel beloven en weinig geven, doet de gek in vreugde leven”.
In de jaren ’80 en ’90 kwamen de leveranciers van deze pakketten uit Engeland, Ierland en Australië. Rond 1989 was in verzekeringsland het Paxus-pakket populair en 10 jaar later het Ierse pakket Fineos. Uiteindelijk gaan al deze pakketleveranciers volgens mij failliet, waarbij enkele beperkte installaties door de eindgebruiker zelf in beheer worden genomen. Deze flitsende verkopers maken indruk met een uitstekende filosofie van systeembouw en een diepgaande kennis van de materie, waarbij ze met name nieuwe produkten als universal life konden ondersteunen. Maar vaak blijkt de gap tussen een uitstekende filosofie enerzijds en een feilloos en compleet werkend pakket anderzijds onoverbrugbaar te zijn.
Volgens mij zit de oorzaak er in, dat bijna iedereen, enthousiast gemaakt door een innovatief en flexibel concept, over het hoofd ziet, dat de grote lijn, de filosofie, maar 10% vertegenwoordigt van de megaklus waaraan je begint. “The devil is in the details” wordt altijd weer aangetoond bij systeembouw, bij conversies, bij reorganisaties en ga zo maar door.
Voor een ‘oud’ systeem kan het bijvoorbeeld zo zijn, dat er 20 manjaar bouwarbeid zit in de oorspronkelijke nieuwbouw, maar wel 200 manjaar perfectief en adaptief onderhoud in de gebruiksjaren daarna. Met veel fundamentele verbetering voor produktondersteuning, marketing ondersteuning, management informatie, administratieve koppelingen, gebruiksvriendelijkheid, onderhoudbaarheid e.a.
Intussen ben ik gedreven door nieuwsgierigheid gaan praten bij een andere oude vriend en collega, nu de verantwoordelijke informatiemanager bij ASR Schade voor de genoemde pakketimplementatie. Dat stelde me wel gerust, waarover later meer. Want de zaken degelijk aanpakken blijkt nog steeds in de genen van ASR Schade te zitten.
Gerard had al eens gereageerd op een posting (28 mei 2007) waarin ik een vergelijking maakte tussen twee bedrijven, waar polis-systemen en andere systemen na een fusie geconsolideerd werden.
Eén van de mogelijkheden is om bestaande systemen van fusiepartners als doelsystemen te kiezen en de portefeuilles van de fusiepartners daarnaar te converteren.
Bij de integratie van Amev en Stad Rotterdam 5 jaar geleden is uiteindelijk (na een mislukte nieuwbouwpoging) ervoor gekozen om alle posten te converteren naar de schadeverzekerings-systemen van Amev. Echter deze systemen waren niet meer de jongste en het verraste mij niet, dat er momenteel een vernieuwingsslag gaande is, waarbij de portefeuille zal worden geadministreerd in een nieuw systeem. En dat nieuwe systeem is een pakketoplossing: Ebao Tech, een chinees pakket!
De verrassing vond ik niet zozeer, dat ASR wil vernieuwen naar een nieuw platform en ook niet dat het daarbij gaat om een pakketoplossing. Maar wel verrassend, voor mij althans, is dat er sprake is van een chinees pakket.
Algemeen bekend is, dat India al jaren een indrukwekkende capaciteit heeft op het gebied van systeembouw en dat er grote scharen zeer bekwame systeembouwers zijn. Die naam heeft China nog niet. Maar aan de andere kant is het wel zo, dat in Amerika een groot deel van de import van brains vanuit China komt en dat dit land vele briljante wetenschappers levert. Ik vraag me af, waar ze hun kennis van de verzekeringsmarkt vandaan halen, want qua verzekeringen was het volgens mij nog steeds een ontwikkelingsland.
Ik heb een bepaalde associatie met softwarepakketten voor de verzekeringsmarkt. Die associatie wordt verwoord in een spreuk, die in mijn Utrechtse studententijd werd gehanteerd door mijn hospes: “Veel beloven en weinig geven, doet de gek in vreugde leven”.
In de jaren ’80 en ’90 kwamen de leveranciers van deze pakketten uit Engeland, Ierland en Australië. Rond 1989 was in verzekeringsland het Paxus-pakket populair en 10 jaar later het Ierse pakket Fineos. Uiteindelijk gaan al deze pakketleveranciers volgens mij failliet, waarbij enkele beperkte installaties door de eindgebruiker zelf in beheer worden genomen. Deze flitsende verkopers maken indruk met een uitstekende filosofie van systeembouw en een diepgaande kennis van de materie, waarbij ze met name nieuwe produkten als universal life konden ondersteunen. Maar vaak blijkt de gap tussen een uitstekende filosofie enerzijds en een feilloos en compleet werkend pakket anderzijds onoverbrugbaar te zijn.
Volgens mij zit de oorzaak er in, dat bijna iedereen, enthousiast gemaakt door een innovatief en flexibel concept, over het hoofd ziet, dat de grote lijn, de filosofie, maar 10% vertegenwoordigt van de megaklus waaraan je begint. “The devil is in the details” wordt altijd weer aangetoond bij systeembouw, bij conversies, bij reorganisaties en ga zo maar door.
Voor een ‘oud’ systeem kan het bijvoorbeeld zo zijn, dat er 20 manjaar bouwarbeid zit in de oorspronkelijke nieuwbouw, maar wel 200 manjaar perfectief en adaptief onderhoud in de gebruiksjaren daarna. Met veel fundamentele verbetering voor produktondersteuning, marketing ondersteuning, management informatie, administratieve koppelingen, gebruiksvriendelijkheid, onderhoudbaarheid e.a.
Intussen ben ik gedreven door nieuwsgierigheid gaan praten bij een andere oude vriend en collega, nu de verantwoordelijke informatiemanager bij ASR Schade voor de genoemde pakketimplementatie. Dat stelde me wel gerust, waarover later meer. Want de zaken degelijk aanpakken blijkt nog steeds in de genen van ASR Schade te zitten.
Subscribe to:
Posts (Atom)
